شرکت کشتیرانی آریا فرین جام با بیش از یک دهه فعالیت تخصصی، به عنوان یکی از شرکت های پویا در عرصۀ صنعت کشتیرانی مفتخر است تا با استفاده از نیروهای متخصص و کارآزموده و شبکه ارتباطی گسترده ای از نمایندگان کارآمد در سراسر دنیا سرویس های زیر را ارائه دهد:
- حمل دریایی با استفاده از انواع مختلف کانتینر از کلیۀ بنادر جهان به بنادر ایران به صورت دربست(FCL) و خرده بار (LCL).
- حمل دریایی با استفاده از سرویس “Cross Stuffing” از طریق کشور امارات و ترکیه.
- حمل دریایی به صورت بار فله(Break Bulk & Bulk) از کلیۀ بنادر جهان به بنادر ایران و بالعکس.
- حمل کالای یخچالی و کالای خطرناک از کلیۀ بنادر جهان به بنادر ایران .
- حمل چند وجهی، ترکیبی (استفاده از چند شیوۀ حمل جهت حمل محموله ها به گمرکات و بنادر ایران).
بیش از 90٪ کالاها در سراسر جهان از طریق دریا حمل می شوند و دلیل این امر مزایای متعدد روش مذکور جهت تجارت خارجی در مقایسه با سایر شیوه های حمل و نقل می باشد. از جمله مزایای این روش، می توان به ارزان ترین روش برای حمل و نقل کالا و ایده آل ترین روش برای حمل کالاهای بزرگ اشاره کرد. شرکت حمل و نقل بین المللی آریا فرین جام با بیش از یک دهه فعالیت حرفه ای به عنوان یکی از شرکتهای پویا در زمینه حمل و نقل بین المللی در ایران مفتخر است با بهره گیری از دانش کادر مجرب و کار آزموده خود و با استفاده از شبکۀ ارتباطات گسترده با نمایندگان کارآمد در سراسر جهان سرویس های ذیل را ارایه دهد:
- FCL (حمل کانتینر دربست).
- LCL (حمل خرده بار).
- حمل بار فله (BULK).
حمل بار FCL (Full Container Load)
منظو از حمل بار FCL وقتی است که فرستندۀ کالا، به اندازۀ یک کانتینر کامل، کالای قابل حمل دارد. در این حالت، یک کانتینر از خط کشتیرانی گرفته، آن را با کالای خود پرکرده، و برای حمل، در اختیار شرکت کشتیرانی میگذارد. حتی در مواقعی که کانتینر پر نشده باشد، منوط به این که فقط حاوی بار یک فرستنده باشد، «کانتینر پر» یا حمل بار FCL، تلقی میشود. به همین دلیل است که در بارنامه های دریایی به صورت FCL جملۀ «توسط فرستنده بارچینی و بارشماری شده است »، SHIPPER’S LOAD,STOWED AND COUNT درج میگردد.
حمل بار LCL (کانتینر اشتراکی)
استفاده از حمل و نقل به صورت کانتینر اشتراکی مناسب خرده بار می باشد. خرده بار مرسولاتی است که به دلیل تعداد، حجم و یا وزن پایین برای ارسال آنها احتیاج به فضای کلی یک کانتینر نیست و صاحب کالا باید هزینۀ حجم مورد استفاده بر اساس مترمکعب را پرداخت نماید، در نتیجه یک راه بسیار مقرون به صرفه برای حمل کالاهای خرد می باشد. حالت های مختلف حمل بار LCL به صورت ذیل می باشد:
حمل و نقل دریایی بار های فله (Bulk)
کالاهایی که به صورت فله و بدون بسته بندی هستند را توسط کشتی های مخصوص حمل بارهای فله جا به جا می کنند.
کشتی حمل بار فله خشک (Bulk Carrier Dry)
این کشتی دارای موتور محرکهای در قسمت عقب بدنه و انبارهای بزرگ مخصوص حمل بار فله است. انبارها تو خالی و یک طبقه و به شکل قیف مانند بوده و درب های آنها بر روی عرشه قرار گرفته است. این کشتی بیشترین تناژ حمل کالاهایی از قبیل حمل غلات در جهان را دارد.
کشتی حمل بار فله مایع (Liquid Bulk Carrier)
به کشتی هایی که برای حمل بار فلۀ مایع ساخته شده، تانکر می گویند و انواع این کشتی از لحاظ نوع باری که حمل میکند عبارتند از:
- (Oil tanker) نفت خام و فرآورده های نفتی شامل تانکرهای حمل نفتکش.
- تانکر حمل گاز مایع شامل: (Liquid gas carrier) تانکرهای حمل گاز LNG و گاز LPG.
- تانکر حمل مواد شیمیایی.(Chemical carrier)
انواع روش های حمل و نقل دریایی
- حمل و نقل دریایی کالا به روش کراس استافینگ-Cross stuffing.
- حمل و نقل دریایی کالا به روش ترانشیپ-Transshipment.
حمل و نقل دریایی کالا به روش کراس استافینگ - Cross stuffing
کراس استافینگ یک روش حمل و نقل است که در آن بارها بین کشتی های مختلف جا به جا میشوند. در این روش کانتینر از روی یک کشتی به یک کشتی دیگر منتقل میکنند یا حتی در برخی موارد محموله داخل کانتینر، با یک کانتینر دیگر تعویض میشود. در گذشته زمانی که به علت بزرگ بودن کشتی ها امکان پهلو گرفتن آن ها در بنادر برخی از کشورها امکان پذیر نبود از روش کراس استافینگ برای شکستن محموله ها به بارهای کوچکتر و قرار دادن آنها در کشتی هایی با ابعاد کمتر و ارسال آن به بنادر مقصد استفاده میشد اما اکنون کراس استافینگ کاربردهای دیگری نیز دارد. امروزه از روش کراس استافینگ برای کالاهایی استفاده میشود که به علت تحریم امکان ورود به کشور مقصد را ندارند و یا شرکت حمل و نقلی قادر به سرویسدهی و حمل مستقیم کالا به بنادر آن کشور نباشد. در اینجا کراس استافینگ به کمک بازرگان ها میآید تا از طریق آن امکان صادرات و واردات برای آن کشور فراهم شود.
ترانشیپ در حمل و نقل دریایی (Transshipment)
امروزه حمل و نقل و به طور کلی تجارت تحت تاثیر عوامل بسیاری قرار دارد. گاهی در واردات و صادرات کالا ممکن است کالا به طور مستقیم به کشور مقصد قابل بارگیری و انتقال نباشد. از این رو تجار کالای خود را ابتدا به یک کشور واسطه یا میانی منتقل و از آن جا با تغییر وسیله حمل و نقل، کالای خود را به کشور مقصد ارسال میکنند. این روش که ترانشیپ نام دارد اغلب برای کاهش هزینه های نقل و انتقال و یا دور زدن تحریم هایی که علیه کشور مقصد وضع شده، انجام میشود و زیرمجموعهای از ترانزیت است.
اینکوترمز
برای تسهیل تجارت بین المللی، اتاق بازرگانی بین المللی (ICC) مجموعه ای از اصطلاحات اینکوترمز را منتشر کرد، که به طور رسمی با اصطلاحات بین المللی بازرگانی شناخته می شود. اینکوترمز که در سطح جهانی به رسمیت شناخته شده است، تعهدات خریداران و فروشندگان را روشن می کند و از سردرگمی در قراردادهای بازرگانی بین المللی جلوگیری می کند.
لازم به ذکر است برخی از این قواعد برای همه شیوه های حمل و نقل (دریایی، هوایی، زمینی، ریلی و ترکیبی) و برخی مختص حمل و نقل دریایی می باشد.
حمل و نقل کالاهای خطرناک
کالای خطرناک به طور عام به کالایی گفته میشود که داراي خطرات دروني يا ذاتي همراه خود بوده که می تواند برای سلامت انسان و محیط زیست ضرر داشته باشد. اینگونه کالاها هنگام جا به جایی، بارگیری، تخلیه و نگهداری ممکن است باعث انفجار یا آتشسوزی شوند و برای سلامتی افراد، اموال و محیط زیست ایجاد خطر کنند. از آنجایی که حمل و نقل کالاهای خطرناک نیازمند دقت و تمهیدات بیشتری می باشد، تعیین ضوابط و مقررات در حمل کالای خطرناک اهمیت زیادی دارد. آیین نامه هایی برای حمل کالاهای خطرناک به شیوه های مختلف دریایی، هوایی و زمینی وجود دارد. این آیین نامه ها به منظور محافظت از همه مواد و افرادی که به طور مستقیم درگیر هستند (مانند بارها یا حمل کنندگان) یا افرادی که ممکن است به طور غیر مستقیم درگیر شوند (مانند اعضای کادر اورژانس و مردم) تنظیم شده اند.
برای شناسایی کالاهای خطرناک یک عدد چهار رقمی به هر کالا اختصاص داده شده است که این عدد چهار رقمی شماره سازمان ملل یا کد UN نامیده می شود و میزان خطرناک بودن کالا را مشخص می کند. با دانستن این کد می توان به اطلاعات زیادی که برای حمل، بسته بندی و غیره مورد نیاز است دست یافت.
آیین نامه مربوط به حمل و نقل دریایی کالای خطرناک (IMDG)
با افزايش نياز به حمل و نقل كالاهاي خطرنـاك نيـاز جامعـه دريائي به تدوين مقررات يكسان در اين امر را ضروري ساخت به همين لحاظ پـس از نـسخ مختلـف سولاس در سالهاي 1928 و 1948 كنوانسيون موجد ايمكو در سازمان ملل متحد به تصويب رسيد. و مقرر شد كه قوانين يكساني تهيه شود و علائم خاص بين المللـي نيـز شـكل بگيـرد. در سـال 1956 كميته اي مركب از كارشناسان در سازمان ملل متحد گزارشي را تهيه كردند كـه چهـارچوب مقـررات حمل و نقل اينگونه كالاها در كليۀ روشهاي مورد بررسي قرار داد كه بعدها به آن "كتاب نـارنجی" اطلاق شد. اين كتاب مبنائي براي مقرراتي شد كه بعـداً در روش های مختلـف حمـل و نقـل كالاهـاي خطرناك به وجود آمد. پـس از تـصويب كنوانـسيون موجـد ايمكـو (Consultative Maritime Intergovernmental Organization) در ســال 1948 و لازم الاجــراء شــدن آن در ســال 1958 ،طبــق اصــلاحيه اي بــه كنوانــسيون فــوق متعاقبــاً نــام ايمكــو بــه ايمــو تبــديل گرديــد .
(Maritime International Organization) در اولـين كنفـرانس ديپلماتيـك نـسخۀ چهـارم سـولاس (SOLAS 1960) بـه تصويب رسيد و مقرر شد كه آئين نامه اي در مورد كالاهاي خطرنـاك تهيـه شـود. ايـن آئـين نامـه (CODE IMDG) تا سال 1965 تهيه و در اين سال به تصويب ايمو رسـيد و بـه آن " كتـاب آبـي " گفته شد. اين آئين نامه يا كتاب آبي بر گرفته از مقررات كلي مي باشد كه در دو كنوانسيون مهـم (IMO یعنی کنوانسیون جلوگیری از آلودگی یا MAPROL 78/73 و کنوانسیون سولاس 1960 و نسخ آتی آن یعنی سولاس 1974) می باشد. در بدو امر مقررات آئين نامـۀ كالاهـاي خطرناك به صورت توصيه اي بود كه نهايتاً از اول سال 2004 لازم الاجـراء گرديـد. با تـصويب ايـن مقررات تحولي در امر ايمني حمل و نقل كالاهاي خطرناك بوجود آمد.
کالاهای خطرناک بر اساس نوع خطرشان به 9 کلاس طبقه بندی می شوند .
طبقه بندی کالای خطرناک
کالاهای خطرناک بر اساس نوع خطرشان به 9 کلاس طبقه بندی می شوند :
1) مواد منفجره ( Explosives)
این کالاها یا مواد منفجره در حالت عادی برای حمل هوایی ممنوع هستند.مثل: تی ان تی، دینامیت یا بمب، موشک، مواد آتش بازی، باروت.
2) گازها (Gases)
3) مایعات قابل اشتعال (Flammable Liquids)
4) جامدات قابل اشتعال (Flammable Solids)
5) مواد اکسیدکننده و پراکسیدهای آلی(Oxidizing Substances and Organic Peroxides)
6) مواد سمی و مواد عفونی (Toxic & Infectious Substances)
7) مواد رادیو اکتیو (Radioactive Material)
مواد رادیواکتیویته به موادی گفته میشود که از خود اشعههای، الفا – بتا و گاما تولید مینمایند و به علت فوقالعاده خطرناک بودن این اجسام، قوانین و مقررات خاص جهت حمل و نقل و انبارداری آنها با برچسبهای مخصوص موجود میباشد.
8) مواد خورنده (Corrosive)
9-(مواد و کالا های خطرناک متفرقه، دارای خطر زیست محیطی: )
( Miscellaneous Dangerous Substances and Articles, Including Environmentally hazardous Substances)
کالاهای خطرناک متفرقه
(هر ماده ای که در طول حمل هوایی ایجاد خطر نموده و در کلاس های قبلی قرار نگرفته ، و شامل جامدات و مایعات مضر بیهوش کننده و مواد مشابه مانند: یخ خشک می باشد که می تواند برای خدمه ایجاد ناراحتی و اذیت کرده و آنان را از انجام صحیح وظایف خود جلوگیری نماید)
• علامت گذاری جعبه های کالای خطرناک